Το εναρκτήριο «λάκτισμα» στη ζωή της Γεωργίας Κοβρίδου δόθηκε το 1938, στο χωριό Οινόη της Καστοριάς. Κορίτσι ήταν όταν έχασε τη μητέρα και τη γιαγιά της στον Εμφύλιο Σπαραγμό, παιδούλα όταν διάβηκε τις πύλες του ορφανοτροφείου. Μετά από δύο χρόνια σκληρής δουλειάς στην Αθήνα και άλλα δύο εντατικών σπουδών στη Λέρο, η εικοσιδυάχρονη Μακεδόνισσα αποφάσισε να αναζητήσει τη ζωή που τόσα χρόνια στερήθηκε αλλού…