Η Καλλιόπη Νταλλαρή, μετέπειτα Βρακά, γνώρισε από παιδί τον πόνο της προσμονής. Με πατέρα και αδέλφια ναυτικούς, η νησιώτισσα έμαθε από νωρίς πως, για να κρατηθεί μια οικογένεια όρθια, κάποιες φορές πρέπει να δοκιμαστεί, ακόμη και να «σπάσει». Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών άφησε πίσω της τη Λέρο και αναχώρησε για την Αυστραλία με δισταγμό, αγωνία και την παρηγοριά πως, αν κάτι δεν της ταίριαζε, θα μπορούσε πάντα να επιστρέψει. Κάτι που δεν έγινε ποτέ… Στα εργοστάσια ενδυμάτων της πέμπτης ηπείρου έβαλε σε δοκιμασία τις αντοχές της, μέχρι που «το υφαντό της ζωής της» μπλέχτηκε με εκείνο του Γιώργου, του ανθρώπου που θα γινόταν ο σύζυγός της. Πριν όμως προλάβει να τον παντρευτεί, πριν προλάβει να ονειρευτεί τη ζωή που της άξιζε στη νέα πατρίδα, έπρεπε να περάσει έναν ακόμη Γολγοθά…